مقاله بنیاد رشد و توسعه بفروئیه در مورد مسجد جامع بفروئیه که در سایت بنیاد منتشر شده است:

مقدمه

طبق اسناد تاریخی,بفروییه ابتداء در نزدیکی ناحیه شمال غربی محل کنونی قرار داشته که بر اثرسیل ویران شد.درسنه856(هجری ـ قمری) حدود دویست سال پس از حمله مغول بازسازی گردیده است.یعنی در اوج اقتدار حکومت مظفریان,خواجه معین الدین علی میبدی وزیرعدالت آیین خطه یزد به تعمییر آن همت گماشت و در محله جدید به عمارت و زراعت ترغیب نمود و آن موضع را به معین آباد موسوم گردانید که بعدها به خاطر سطح صاف و هموار منطقه به بفرو تغییر نام داده شد.

هسته ی اصلی آبادی که درآن دوره ایجاد شده,محدوده پیرامون مسجد جامع و حسینیه بفرو است.قدیمی ترین واحدهای ساختمانی بفروییه در دو سوی جاده ای قرار دارد که مستقیماَ از مقابل مسجد و حسینیه منشعب می شود.بافت بفروییه,بافتی گسترده است با کوچه های عریض و مستقیم که در حین حال از معماری قرن هشتم هجری-قمری پیروی می کند,که خانه ها کوچک هستند و حجمی متراکم دارندو نسبت بالای فضاهای پر به فضاهای خالی را نشان می دهد که نماینده ی معماری مظفری می باشد.یک پارچگی در پلاک بندی و ایجاد شبکه ای منظم, واقعه تاریخی نقل شده مبنی برایجاد قریه بر اساس طرح ازپیش تعین شده را تأیید می کند.ویژگی های حاکم بر معماری سالهای 700-900(هجری-قمری)با قدرت بر تمام عناصر شهری این محله حاکم است.....